Przez wiele lat dawałam innym marnować swój czas. Niestety – w wielu przypadkach nie miałam wyboru i możliwości odesłania takiej pijawki do diabła. Było to źródłem dużej frustracji, ponieważ własne pomniki straconego czasu lubię rzeźbić sama. Należą do nich: gry komputerowe, robótki szydełkiem i na drutach, układanie puzzli, sprawdzanie prognozy pogody, przędzenie i wiele innych.
Jechałam na pogrzeb bliskiej osoby (kolejny w ciągu tygodnia). Na przystanku wzrok mój padł na reklamę, która głosiła: „Życie warto smakować”. Bez wątpienia. Dopóki się żyje, to warto, ponieważ życia, z tego co wiadomo, nie da się powtórzyć. Mogłabym uznać, że jakaś tajemnicza siła puściła do mnie oko na tym przystanku i powiedziała mi, co
W zeszłym tygodniu pożegnałam wraz z gronem znajomych Roberta Reuvena Stillera. Pisarza, tłumacza, eseistę, poetę, poliglotę, który władał ponad trzydziestoma językami, intelektualistę, erudytę, ale przede wszystkim mojego przyjaciela od ponad trzydziestu lat (straciłam rachubę, od ilu). Robert był bezkompromisowym weredykiem: jeśli kogoś uważał za durnia i szkodnika, mówił o tym wprost, jeśli coś śmierdziało –